Dobrzy obrońcy są absolutną podstawą kiedy mówimy o efektywnej defensywie na boisku. To właśnie oni zapobiegają stratom bramek, grając główną rolę w organizacji gry obronnej, więc ciężko myśleć o nich inaczej niż jak o prawej ręce bramkarza.
W tym artykule przyjrzymy się zawodnikom, którzy dziś grają na pozycji obrońcy w reprezentacji Polski oraz tym, którzy w kronikach historii zapisali się na tej pozycji jako ci najlepsi.
Wszyscy obecni obrońcy reprezentacji Polski
Jan Bednarek
| Data urodzenia | 12 kwietnia, 1996 |
| Klub | Southampton FC |
| Waga | 77 kg |
| Wzrost | 189 cm |
| Liczba rozegranych meczów w reprezentacji | 54 |
| Największe osiągnięcia | Mistrzostwo Polski 2014-2015 (Lech Poznań)
Superpuchar Polski 2016-2017 (Lech Poznań) |
| Główna pozycja | Środkowy obrońca |
| Noga | Prawonożny |
Większość z was pewnie pamięta Bednarka z jego profesjonalnego debiutu w Lechu Poznań sprzed dekady, który wydarzył się w życiu piłkarza po osiągnięciu 17 roku życia. Talent tego młodego polskiego obrońcy został zauważony, przez Ralpha Hasenhüttla, i przeniósł się do drużyny Southampon FC, którą obecnie reprezentuje w Premier League.
Patrząc na występy Jana Bednarka, można jasno stwierdzić, że jest zawodnikiem szczególnie silnym w pojedynkach fizycznych. A uwzględniając to jak wyglądały ostatnie mecze reprezentacji Polski, można jasno stwierdzić, że dokładnie takich obrońców nam trzeba (oby tylko nie łączyło się to z większą ilością żółtych i czerwonych kartek).
Paweł Bochniewicz
| Data Urodzenia | 30 stycznia, 1996 |
| Klub | SC Heerenven |
| Waga | 80 kg |
| Wzrost | 194 cm |
| Liczba rozegranych meczów w reprezentacji | 3 |
| Główna pozycja | Środkowy obrońca |
| Noga | Lewonożny |
Pawła Bochniewicza jeszcze nie widzieliśmy za dobrze w akcji w naszych barwach i nie ma on na swoim koncie żadnego wygranego pucharu lub tytułu mistrzowskiego. Wciąż warto zauważyć, że przed dołączeniem do polskiej reprezentacji, zwrócił uwagę zagranicznych drużyn takich jak LFA Reggina Calcio, Udinese Calcio, czy obecnego SC Heerenven.
Co ciekawe, mimo grania w różnych ligach, jego statystyki są całkiem solidne, i trzeba przyznać, że jego zdolności adaptacyjne są naprawdę najwyższym poziomie. W tym sezonie zaliczył ponad 200 występów w różnych klubach i nie dostał ani jednej kartki! Jedna rzecz, o którą można być zaniepokojonym to wskaźnik ustępstw bramkowych, który w przypadku Bochniewicza wynosi jedną oddaną bramkę na 54 minuty. No cóż, obserwujmy, potencjał jest!
Tomasz Kędziora
| Data Urodzenia | 11 czerwca, 1994 |
| Klub | PAOK FC |
| Waga | 73 kg |
| Wzrost | 183 cm |
| Liczba rozegranych meczów w reprezentacji | 32 |
| Największe osiągnięcia | Mistrzostwo Ukrainy 2020-2021 (Dynamo Kijów)
Puchar Ukrainy w sezonach 2019-2020 oraz 2020-2021 (Dynamo Kijów) Superpuchar Ukrainy w sezonach 2018-2019, 2019-2020, oraz 2020-2021 (Dynamo Kijów) Mistrzostwo Polski w sezonach 2014-2015 oraz 2021-2022 (Lech Poznań) Superpuchar Polski w sezonach 2015-2016 oraz 2016-2017 (Lech Poznań) |
| Główna pozycja | Prawy obrońca |
| Noga | Prawonożny |
Przejdźmy do piłkarza, którego raczej każdy fan polskiej piłki nożnej powinien kojarzyć, chociażby za swoją grę w Lechu Poznań, razem z którym zdobył tytuł Mistrza Polski oraz Superpuchar Polski. Po raz pierwszy został powołany na jednego z obrońców reprezentacji Polski w listopadzie 2017, chociaż nie znalazł się w ostatecznym składzie do Mistrzostw Świata 2018.
Tomasz Kędziora ma również niesamowite sukcesy za granicą, a konkretnie na Ukrainie. Wraz z Dynamo Kijów przyczynił się do zdobycia takich tytułów jak zwycięstwo w ukraińskiej Premier League, Puchar Ukrainy i Superpuchar Ukrainy. Obecnie jest na wypożyczeniu dla PAOK FC, z gdzie rywalizuje w Greckiej superlidze. Czy to nie właśnie takiego doświadczenia nam trzeba?
Jakub Kiwior
| Data Urodzenia | 15 lutego, 2000 |
| Klub | Arsenal FC |
| Waga | 80 kg |
| Wzrost | 187 cm |
| Liczba rozegranych meczów w reprezentacji | 19 |
| Największe osiągnięcia | Superpuchar Angli 2023-2024 (FC Arsenal) |
| Główna pozycja | Środkowy obrońca |
| Noga | Lewonożny |
Jakub Kiwior to kolejny doświadczony obrońca reprezentacji Polski, bez którego ciężko nam sobie wyobrazić pełny skład. Reprezentował Polskę na różnych poziomach młodzieżowych, w tym w drużynach U16, U17, U18, U19, U20 i U21, a niektórzy określają go jedną z największych nadziei w piłce nożnej naszego kraju, głównie za sprawą bardzo udanego mundialu.
Warto jednak patrzeć na to wszystko z chłodną głową, bo mimo ogromnego potencjału, przed Kiwiorem jeszcze sporo pracy, co możemy zobaczyć w jego meczach w Premier League dla Arsenal FC, gdzie statystycznie oddawał przeciwnej drużynie jedną bramkę na 49 minut. W związku z tym, uważajcie kiedy będziecie chcieli postawić zakłady bukmacherskie w piłce nożnej tylko dlatego, że zobaczycie Jakuba Kiwiora w składzie, chociaż jeśli będzie dobry kurs… można pomyśleć, szczególnie jakby udało mu się powtórzyć to co zobaczyliśmy na mundialu w Katarze.
Patryk Peda
| Data Urodzenia | 16 kwietnia, 2002 |
| Klub | SPAL |
| Waga | 76 kg |
| Wzrost | 190 cm |
| Liczba rozegranych meczów w reprezentacji | 11 |
| Główna pozycja | Środkowy obrońca |
| Noga | prawonożny |
Patryk Peda to obecnie najmłodszy obrońca reprezentacji Polski, ale też najbardziej niepewny; nie ma na swoim koncie żadnego większego sukcesu i dalej się uczy.
Podobnie jak Jakub Kiwior, grał w reprezentacji na poziomach młodzieżowych od poziomu U16 do U21. Jednak brak konkretnego doświadczenia i bardzo młody wiek zdecydowanie przeszkadzają w stwierdzeniu, jak dobrym jest obrońcą w porównaniu do swoich kolegów z reprezentacji.
W meczach dla SPAL, Peda odzyskał 16 piłek w swoich meczach, co daje 5.34 odzyskanych piłek na mecz, oraz utrzymał wysoką dokładność podań na poziomie 88,67%, a to jest kluczowe dla pozycji obrońcy.
Czy będzie równie skutecznie pomagał w utrzymywaniu posiadania i piłki i zapobieganiu stratom w reprezentacji Polski? Przekonamy się zapewne niebawem, jeśli oczywiście zostanie wypuszczony na boisko.
Bartłomiej Wdowik
| Data Urodzenia | 25 września, 2000 |
| Klub | Jagiellonia Białystok |
| Waga | 72 kg |
| Wzrost | 184 cm |
| Liczba rozegranych meczów w reprezentacji | 1 |
| Główna pozycja | Lewy obrońca |
| Noga | Lewonożny |
O Bartłomieju Wdowiku na chwilę obecną ciężko jest cokolwiek powiedzieć; jest to niesamowicie świeży zawodnik, który obecnie występuje jako lewy obrońca w Jagiellonii Białystok (czasem również jako lewy skrzydłowy). Nie ma zbyt dużo statystyk, żeby za dużo powiedzieć o jego stylu gry i ogólnym doświadczeniu.
Uwagę reprezentacji dostał w sezonie 2018-2019, kiedy dostał się do rozgrywek na poziomie młodzieżowym U20, gdzie wystąpił łącznie 3 razy, a to za mało, żeby cokolwiek oceniać. Jasne, jego obecna gra w Ekstraklasie dla Jagielloni Białystok karmi optymizmem, natomiast musielibyśmy zobaczyć czy zgrywa się z resztą reprezentacji, a takich danych po prostu na chwilę obecną nie mamy. Krótko mówiąc, Bartłomiej Wdowik jest kolejnym przypadkiem, w którym czas rozjaśni wszelkie wątpliwości.
Mateusz Wieteska
| Data Urodzenia | 11 lutego, 1997 |
| Klub | Cagliari Calcio |
| Waga | 77 kg |
| Wzrost | 187 cm |
| Liczba rozegranych meczów w reprezentacji | 4 |
| Największe osiągnięcia | Mistrzostwo Polski w sezonach 2016-2017, 2019-2020, oraz 2020-2021 (Legia Warszawa)
Mistrzostwo Polski w kategorii wiekowej U19 w sezonach 2014-2015 i 2015-2016 (Legia Warszawa) |
| Główna pozycja | Środkowy obrońca |
| Noga | Prawonożny |
Mateusz Wieteska jest w Polsce znany przede wszystkim ze swojej gry na pozycji obrońcy dla Legii Warszawa, gdzie czterokrotnie przyczynił się do zwycięstwa w Ekstraklasie. Co prawda w początkowych latach pojawiało się w jego stronę dużo krytyki, ale finalnie kibice raczej dobrze wspominają jego czas w Legii. Obecnie gra dla włoskiego klubu Cagliari Calcio, do którego dołączył niedawno w ramach 4-letniego kontraktu.
We włoskiej lidze statystyki nie przemawiają na jego korzyść, przynajmniej póki co. W łącznych statystykach, Wieteska stracił 10 bramek i zachował 1 czyste konto w 5 meczach, co oznacza, że jego drużyna traciła bramkę co 41 minut, gdy przebywał na boisku. Wciąż, jest to zbyt mała próbka, żeby w jakikolwiek sposób podważać jego umiejętności, w związku z czym czekamy na więcej występów w reprezentacji.
Najlepsi obrońcy reprezentacji Polski
Przejdźmy teraz do omówienia trzech absolutnie najlepszych obrońców reprezentacji Polski; takich, którzy zapisali się w kartach historii już na zawsze, i którzy poświęcili dużą część swojego życia piłce nożnej.
Władysław Żmuda
| Data Urodzenia | 6 czerwca, 1954 |
| Stan kariery | Zakończona |
| Liczba rozegranych meczów w reprezentacji | 91 |
| Waga | 85 kg (w latach kariery) |
| Wzrost | 187 cm (w latach kariery) |
| Największe osiągnięcia | Mistrzostwo Polski w sezonach 1976-1977 (Śląsk Wrocław) oraz 1980-1981 i 1981-1982 (Widzew Łódź)
Puchar Polski 1975-1976 (Śląsk Wrocław) Mistrzostwo Polski w kategorii wiekowej U19 w sezonie 1970-1971 |
| Główna pozycja | Środkowy obrońca |
| Noga | Lewonożny |
Zacznijmy od największej legendy jeśli chodzi o obrońców reprezentacji Polski, którą zdecydowanie jest Władysław Żmuda. Skromnie zaczynał swoją karierę w Motorze Lublin oraz Gwardii Warszawa, którą później reprezentował w Pucharze UEFA. Dla Polski zagrał 91 razy, strzelając przy tym 2 niezapomniane gole.
Jego rekord gry w czterech Mistrzostwach Świata FIFA (1974, 1978, 1982, 1986) jest czymś, co nazwanie „imponującym” to dużo za mało, zwłaszcza tytuł Najlepszego Młodego Piłkarza w 1974 roku; to właściwie gwarantuje mu tytuł legendy polskiego futbolu, szczególnie jeśli mowa o obrońcach reprezentacji Polski. Do jego największych osiągnięć zalicza się podwójne zwycięstwo Ekstraklasy, Puchar Polski, oraz srebrny medal olimpijski zdobyty w roku 1976.
Michał Żewłakow
| Data Urodzenia | 22 kwietnia, 1976 |
| Stan kariery | Zakończona |
| Waga | 75 kg (w latach kariery) |
| Wzrost | 182 cm (w latach kariery) |
| Liczba rozegranych meczów w reprezentacji | 102 |
| Największe osiągnięcia | Mistrzostwo Polski 2012-2013 (Legia Warszawa)
Puchar polski w sezonach 2011-2012 oraz 2012-2013 (Legia Warszawa) Mistrzostwo Grecji w latach 2007, 2008 i 2009 (Olympiakos Pireus) Puchar Grecji w latach 2008 i 2009 (Olympiakos Pireus) Superpuchar Grecji 2007 (Olympiakos Pireus) Mistrzostwo Belgii w sezonach 2003-2004 oraz 2005-2006 (RSC Anderlecht) |
| Główna pozycja | Środkowy obrońca |
| Noga | Prawonożny |
Kariera Michała Żewłakowa jako obrońcy reprezentacji Polski jest czymś niesamowitym; każdy, kto ją śledził zapewne pamięta ile emocji dostarczała jego gra na boisku. Jako lewy obrońca pierwszego wyboru odegrał kluczową rolę w Mistrzostwach Świata FIFA 2002, biorąc udział we wszystkich dziesięciu eliminacjach. Żewłakow nie poprzestał na tym; wystąpił również w dwóch meczach na Mistrzostwach Świata w 2002 roku oraz zagrał w eliminacjach do turnieju UEFA Euro 2004 i Mistrzostw Świata 2006.
Myślę, że był jednym z lepszych kapitanów reprezentacji Polski w historii, co pokazują takie osiągnięcia jak wygrana 3: 0 z Norwegią w 2001 roku, która pomogła Polsce dotrzeć do Mistrzostw Świata pierwszy raz po 16 latach.
Kamil Glik
| Data Urodzenia | 3 Lutego, 1988 |
| Stan kariery | Aktywna |
| Waga | 80 kg |
| Wzrost | 190 cm |
| Liczba rozegranych meczów w reprezentacji | 103 |
| Największe osiągnięcia | Mistrzostwo Francji w sezonie 2016-2017 (AS Monaco)
Mistrzostwo Drugiej Ligi Włoskiej 2011-2012 (Torino FC) |
| Główna pozycja | Środkowy Obrońca |
| Noga | Prawonożny |
Kamil Glik jest nadal aktywnym piłkarzem, i moim zdaniem to, że nie ma go w obecnym składzie reprezentacji Polski to wielka strata.
W reprezentacji Polski zadebiutował w 2010 roku, stając się pierwszym zawodnikiem Piasta Gliwice w kadrze narodowej. Osobiście uważam, że jego najbardziej pamiętnym momentem był niesamowity gol przeciwko Anglii w 2012 roku, który pomógł Polsce w eliminacjach do Mistrzostw Świata. Wpływ Glika był również ogromny podczas Euro 2016, gdzie wykonał najwięcej czyszczeń ze wszystkich graczy i strzelił w dwóch rzutach karnych.
Brał też udział w Mistrzostwach Świata 2018 i Euro 2020, a w 2022 roku osiągnął kamień milowy, rozgrywając swój setny mecz dla reprezentacji Polski podczas Mistrzostw Świata w Katarze. Był to zarazem jego ostatni występ w biało-czerwonych barwach, a obecnie rywalizuje dla Cracovii o Puchar Polski, chociaż z tego co mówią pogłoski, jego kariera najprawdopodobniej niedługo dobiegnie końca.
